Monday, September 3, 2018

Говорот на прстите



                         
                                На првата македонска поетеса Даница Ручигај

Моите прсти не ги допреа твоите прсти.
Мојата душа ги осети твоите прсти.
Нежни, топли, меки, а цврсти.

Како стиховите твои да ги изречам,
кога тебе не те познавам
Кажувам треперливо твои стихови, несигурен во себе
пеејќи осеќам дека низ стихот те запознавам тебе.

Некогаш така зборот,
затаен, задуман останува
чувствата во мисли се преслекуваат
духовите наши во стихот се спознаваат
и во заложништво ан ветрот векуваат.

Животот така одлучил
прстите да не се допрат
а да се чувствуваат
така две души да говорат
што од поетска страст боледуваат.

Филип Димкоски

Да растеме заедно низ песните од Филип Димкоски




      „Заедно да растеме“ од младиот поет Филип Димкоски е уште еден зрел и сочен плод во кошницата со плодови кои и припаѓаат на литературата за деца. Да се пишува за деца на момент изгледа како многу лесна работа, но во никој случај не е така, зашто да се пишува за деца значи да се разбуди детето во себе. Да се пишува за деца значи и тоа истото дете да се праша за што сонува, за што мечтае, што го мачи и што треба да научи.  Да твориш за деца значи и самиот ти да си дете и самиот ти да си сите деца во светот. Димкоски тоа многу вешто го прави. 

       Детето во Димкоски расте низ триесет и осум песнички чија должина во никој случај нема да ги измори младите читатели, тие ќе уживаат во римите кои се испреплетуваат како венче од планински цвеќиња низ песните. И она што е најбитно , со песните од Димкоски детето интелектуално расте и созрева, учи зошто треба да е среќно, како изгледа љубовта во секоја нејзина форма- онаа меѓучовечката и онаа која го означува односот човек-природа. 

        Во вториот дел од книгата  „ЗАПОЗНАЈ МЕ, ЗАСАКАЈ МЕ И ЈАДИ МЕ“ се дружиме со овошките, учиме како се одгледуваат и од каде потекнуваат, кој најмногу ги сака и колку тие се здрави. Читајќи ја „Заедно да растеме“ особено голем впечаток оставаат и илустрациите кои даваат шаренило  и игривост низ книгата. Децата ќе им се воодушевуваат, а нас повозрасните , ликовите нацртани низ книгата ќе не потсетат на нацртаните ликови на Зоки Поки и на малото девојче од „Касни-порасни“, па така во нашата фантазија ќе ги споиме за да другаруваат сите и за од  нив да научиме.  Вештината во составувањето на стиховите, опевањето на овошките, начинот на кој Димкоски го прави тоа , несомнено ќе не потсети на Андреевски и на „Касни-порасни“. И Димкоски и Адреевски не учат како да го сакаме овошјето и дека ако каснеме од секое по малце ние сите ќе пораснеме.

      Оваа поетска книга на Димкоски , како што кажав на самиот почеток е еден зрел и сочен плод во кошницата на литературата за деца од кој ќе се насладуваме уште долго , долго и заедно ќе растеме!
                                                                                     Елена Ѓорѓиовска,
                                     студентка на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“-Скопје

Делото на Круме Кепески – патоказ за вечноста на јазикот

    ООУ „Круме Кепески“- Кисела Вода, по повод патрониот празник на училиштето, распишува литературен конкурс на тема:     „Делото н...