Говорот на прстите

                         

                                На првата македонска поетеса Даница Ручигај

Моите прсти не ги допреа твоите прсти.

Мојата душа ги осети твоите прсти.

Нежни, топли, меки, а цврсти.

Како стиховите твои да ги изречам,

кога тебе не те познавам

Кажувам треперливо твои стихови, несигурен во себе

пеејќи осеќам дека низ стихот те запознавам тебе.

Некогаш така зборот,

затаен, задуман останува

чувствата во мисли се преслекуваат

духовите наши во стихот се спознаваат

и во заложништво ан ветрот векуваат.

Животот така одлучил

прстите да не се допрат

а да се чувствуваат

така две души да говорат

што од поетска страст боледуваат.

Филип Димкоски