Извадок од рецензијата на проф. м-р Снежана Алексиќ-Станојловиќ, писател и книжевен критичар од Србија

Поетската книга „Во градината има само љубов“ изградена е од мал број песни, но од голема љубов. Структурално нѐ уверува во старото спознание дека не треба да му се дава приоритет на квантитетот и дека суштината се наоѓа токму во сегментите. Секоја честичка од која сме создадени ние и целиот универзум околу нас заслужува почит затоа што во себе го носи битот на градацијата.

Необичната структура на оваа книга, секако, ја прави единствена. На секој циклус му претходи песна исткаена од најсилните стихови од песните во циклусот што следува. На самиот крај се наоѓа песна што може да се толкува и како поговор, но и како идејна суштина на книгата, еден вид ода, благодарница, заклучок, поука...

Авторот си дозволува себеси да биде она што е – на момент дете, на момент стар мудрец. Дозволува Природата да го води и да го учи. Ја нагласува чувствителноста како битна димензија на човековата личност...

За млад автор како што е Филип Димкоски, очекувано е да ја опее младешката љубов кон личност од спротивниот пол, но Филип Димкоски ширината на своето срце ја шири и подалеку од очекуваното. Неговото доживување на Љубовта е насочено кон целокупната жива и нежива природа и е реципрочно со размер од космичка димензија. Со восхит и воодушевување навлегува во секој цвет, ги впива мирисите на земните плодови, ги ослушнува капките дожд или пораката на брановите...

Не е лесно да бидеш различен, особено кога си млад. Посебноста секогаш има своја цена. Тој ја плаќа со насмевка, со благодарност што му е дадена можност да живее и да се радува на сѐ што е живо.

Магијата и чудовитоста на поетот во секој момент одново зачудуваат и тој веќе виденото секојпат го доживува од почеток, како да е првпат. На читателот директно му порачува дека во Природата сѐ е неповторливо, без разлика колку пати се повторува, дека сѐ е оригинално и совршено на свој (не)совршен начин. Истакнува дека секој, па и најмалиот дел од Природата, е богатство и приказна за себе.

Сѐ споменато укажува на фактот дека Филип Димкоски остава личен препознатлив поетски белег. Расцветува на свој начин во својата стиховна градина.