Извадок од рецензијата на проф. д-р сц. Васил Тоциновски, критичар, книжевен историчар и преведувач

Новата стихозбирка Во градината има само љубов на младиот Филип Димкоски (1995,Прилеп) е радост за читателите и за книжевната критика од две причини. Првата ги потврдува тематските кругови како автохтоност на авторот што нѐ води и до второто поголемо и значајно задоволство од големиот исчекор и естетски резултат во новите стихови. А тие сами по себе претставуваат творечка легитимација за впишување во традицијата и континутетот на современата македонска книжевност.

Посебно внимание е посветено на структурата на книгата.

Одбрани стихови како болдирани целини навестуваат седум циклуси, чиј број, меѓу другото, и ги одредува чудесноста или поточно магијата на природата и поетоскта опсесија со нејзиниот свет. Поделеноста е условна. Таа создава одредена динамика  на сликите, состојбите и расположенијата и децидно го одредува предметот на восхитување.

Поетската четкичка на Димкоски со леснотија и во еден потег создава чудесни слики, пејзажи што одеднаш и неочекувано се овековечуваат со сите свои мириси, бои и вкусови. Токму низ една таква импресионистичка постапка создадени се антологиските песни Бакнежи од минливоста, Сонце на денот, Се спасивме. Во нив и ја гледаме иднината на нивниот автор.

Природата е Божји дар, затоа таа се раздава и се дарува, за среќа, и опоменува Филип Димкоски да ѝ возвратиме со иста мера, да ја сакаме и да ја чуваме, да ја браниме и да ја одбраниме од превртените и нарушени вредности на човекот и на животот.

За таков миг на среќа и на задоволство ја препорачуваме за прочит стихозбирката Во градината има само љубов.