РЕЗУЛТАТИ -РАКАТКИ 2017

Известување за примените ученици на Конкурсот за најдобра творба  на „Ракатки“ – 2017 г.

Фестивалскиот одбор на „Ракатки“ Ве известува дека од вкупниот број  ученици, кои конкурирале на Конкурсот за најдобра литературна творба на „Ракатки“ 2017, Комисијата, составена од писатели за деца и млади, ги избра следниве автори:

I место

1. Никола Трендафилов – 8.одд. ООУ „Даме Груев“- Градско

- ментор: Лидија Каратулкова

2. Мила Маркоска – 7- б одд. ООУ „Рајко Жинзифов“ – н. Драчево, Скопје

-ментор: Љуба Мишевска

3.Ангела Кранго – 9.одд. ООУ „Кузман Јосифовски –Питу“ – Кисела Вода, Скопје

-ментор: Татјана Нанкова

4.Емине Мемети – 8-1 одд. ООУ „Фаик Коница“ – с. Доброште, Теарце

-ментор: Ленче Евчевска

5.Алек Зафировски – 6-а 0дд. ООУ „Партениј Зографски“ – Скопје

-ментор: Васка Н. Икономова

6.Благица Илиева – 6-2 одд. „Никола Карев“ – Радовиш

-ментор: Каменита Костадинова-Атанасова

7.Наде Ефремова – 8-1 одд. ООУ „Никола Карев“ – Кочани

-ментор: Љупка Стојменова

8.Андреј Јанковиќ – 7. одд. ООУ „Крсте П. Мисирков“ – Радовиш

-ментор: Томе Постолов

9.Филимена Најдовска – 8. одд. ОУ „Свети Кирил и Методиј“- Битола

-ментор: Александра Упале

10. Милица Василева – 8. одд. ООУ „Тоде Хаџи Тефов“- Кавадарци

-ментор: Лиле Жабоска

II место

1. Андреа Наковски – 8. одд. ОУ „Даме Груев“ – Битола

-ментор: Билјана Герас

2. Ана Маркоска – 9-1 одд. ООУ „Круме Кепески“ – Скопје

- ментор: Татјана Пеливанова

3. Искра Митевска - 5-6 одд. ООУ „Коле Неделковски“ –Скопје

-ментор: Тина Лазаровска

4.Вања Јанева – 9-3 одд. ОУ „Славејко Арсов“ – Штип

- ментор: Милкица Миленковиќ – Стојанова

5. Ангела Деленикова – 8-в одд. ООУ „Невена Георгиева – Дуња“ – Скопје

- ментор: Катерина Радониќ – Стојановска

6. Филип Величковски – 9.одд. ОУ „Методи Митевски - Брицо“- Лозово

- ментор: Ленче Китанова

7. Ангела Трајкова – 7. одд. ООУ „Гоце Делчев“ – Босилово

- ментор: Весна Поп-Алексова

8. Стефани Јованова – 8.одд. ООУ „Коста Рацин“ – Подареш, Радовиш

- ментор: Анета Јанковиќ

9. Тања Митковска – 8.одд. ООУ „Стојан Бурчевски-Буридан“ – с. Иванковци, Велес

- ментор: Наташа Брезовска-Богоевска

10. Барбара Стојковиќ – 6.одд. ООУ „Владо Тасевски“ – Скопје

- ментор: Соња Деловска

11. Анастасија Ристова – 7-2 одд. ОУ „Славејко Арсов“ – Штип

- ментор: Милкица Миленковиќ – Стојанова

12.Александра Шопоски – 7-б одд. ОУ „Димитар Миладинов“ – Скопје

- ментор: Митра Цилевска

III место

1. Илина Карапанчевска – 6-б одд. ОУ „Мите Богоевски“ – Ресен

- ментор: Дунавка Табаковска

2. Ане Велјаноска – 7. одд ООУ „Ѓорче Петров“ – с. Ропотово, Долнени

- ментор: Соња Кировакова

3. Назар Хамди – 8-1 одд. ООУ „Истикбал“ – Тетово

- ментор: Рада Столеска

4. Анастасија Богдановска – 9-2 одд. ООУ „Вук Караџиќ“ – Куманово

- ментор: Николче Јакимовски

5. Климентина Котеска – 9-4 одд. ОУ „Климент Охридски“ – Прилеп

- ментор: Јулијана Талеска

6. Бајрам Фејзула – 9-7 одд. ООУ „Шуто Оризари“ – Скопје

- ментор: Снежана Матевска

7. Ангела Ивановска – 8-1 одд. ООУ „Даме Груев“ – с. Ерџелија, Свети Николе

- ментор: Катерина Алексова Наумова

8. Македонка Митева – 6-5 одд. ООУ „Гоце Делчев“ – Василево

- ментор: Јулијана Малинова

9. Надја Илијевска – 3-1 одд. ООУ „Блаже Конески“ – Скопје

- ментор: Јадранка Клисарова

10. Мартина Пешова – 9. одд. ООУ „Стојан Бурчевски – Буридан“ – с. Сујаклари, Велес

- ментор: Каролина Попова

11. Мартин Величковски“- 9-2 одд. ОУ „ Браќа Миладиновци“ – с. Миладиновци

- ментор: Анкица Петрушевска

12. Мартина Мојсовска – 5. одд. ООУ „Фаик Коница“ – с. Доброште, Теарце

- ментор: Катица Димовска

13. Илијана Симоновска – 9- г одд. ОУ „Магдалена Антова“ – Куманово

- ментор: Валентина Петрушевска

ВАЖНИ ИНФОРМАЦИИ

Избраните ученици, заедно со нивните наставници - ментори, треба да учествуваат на Фестивалот „Ракатки“ 2017, кој ќе се одржи на 22 и 23 април 2017 година (сабота и недела) во Радовиш – во Културниот дом во 18 часот.

ЗБОРНО МЕСТО

v Учесниците од Скопје, Тетово и Куманово – тргнуваат за Радовиш од Скопје, со автобус од пред Младинскиот хотел на Феријалниот сојуз – на 22 април (сабота) точно во 13 часот.

v Учесниците од другите места во РМ – тргнуваат за Радовиш од своите матични места и треба да бидат пристигнати во Културниот дом на Радовиш – најдоцна до 16 часот.

Трошоците за сместување и исхрана на учесниците на Фестивалот ги обезбедува Фестивалскиот одбор на „Ракатки“ со организаторот на Манифестацијата.

v  Ги молиме училиштата да ги обезбедат само средствата за превоз на ученикот и на менторот од местото на поаѓање до Радовиш и назад.

v  Се молат менторите на добитниците за обврзна повратна информација за нивното присуство - најдоцна до 15 февруари 2017 г.

Ø  За се` што Ве интересира во врска со одржувањето на фестивалот „Ракатки“ 2017 - јавете се на тел. 02/ 3080-699 или на моб. 070/541-144.

Извршен секретар на Домот            Претседател на Фестивалскиот одбор

м-р Томислав Димишковски                          проф. Славка Арсова                                                                         

                                                                              

СЛИКАРОТ-ВОЛШЕБНИК

1.      

Го гледам небесното синило,

главата кон него ја подавам,

се восхитувам како кон нешто најмило,

уживам, ни одземам ни додавам.

Тмурните облаци се разбегани

по некоја капка се уште надолу срамежливо се тркала,

насмевката на облаците весели

сета тмурнина ја избркала.

Како круна најубава, најшарена,

виножитото се појавува,

на небесниот бескрај се оцртува

таа убавина од природата подарена.

Виножитото е мост најживописен,

планини, реки и долини сплотува

срце полни, душа скротува.

Воодушевен од убавата глетка

се прашувам дал' сликар замавнал со четка,

па направил виножито

неколку бои сплеткал.

Тогаш во главата ми клика:

Нацртано е од најдобриот сликар

природа што се вика.

Божилак колоритен, убав

ретко на небото расцветува

време му треба

да ги собира боите и

во полукругот да ги вплетува.

Жолтата боја од сонцето и од млечките ја краде,

брзиот извор светлосината боја му ја даде.

Од невенот и џунџулето

портокалова боја добива

и така оди, шета, лета  и бои собира.

Од силното море, темносина боја впива,

а црвената од булките во некоја ливада, нива.

Зелената од сите треви меки,

а виолетовата од јоргованите леки.

И штом собере сè

го чека дождот.

Штом заврне, сончевите зраци од капките се одбиваат

и така боите на виножитото се добиваат.

Филип Димкоски

Priča o čovjeku i boru-Margit Antauer

Godine se ne broje, ni bore

ni gromovi što su udarili

u nama ostat će samo zore,

i trag dobrote-za tim se žali.

Grad što sunce I nebo grle,

i ruke koje ne znaju više,

toliko slicnosti u njima slutim

dok se u očima skupljaju kiše.

Dani u tvome zelenom hladu

zagrljaj što me čuva I štiti

tvojim će korenjem klijati život

a nas već odavno neće biti.

Na istoj smo zemlji začeti,

i vraćamo joj se na kraju,

isti su vjetri nas lomili

iste nas zvjezde znaju.

Godine se ne broje, ni bore

Samo Bog pamti vječite mijene

plime I oseke uvjek su more,

a bor I covjek tek uspomene.

Margit Antauer

Меѓународен конкурс за поезија „Белоцветните вишни-Казанлак, 2017“

Општина Казанлак

Здружението „Вишнев цвет“-Казанлак

Сојузот на бугарските писатели

Организираат

Меѓународен конкурс за поезија

„Белоцветните вишни-Казанлак, 2017“

Конкурсот е јавен, на тема „Белоцветните вишни“. Право на учество со една необјавена песна имаат сите автори од Бугарија и од странство, под услов да се полнолетни и под услов песната да е на бугарски јазик.

 Заедно со творбата испратена на е-адресата: konkurs_2017_vishni_@abv.bg 
не подоцна од 1.3.2017, треба да се исратат и следните податоци за учесникот: име и презиме, датум на раѓање, адреса, телефон и електронска адреса.

Песните ќе бидат оценувани од независно тричлено жири, а резултатите ќе бидат објавени на 12 април 2017г. за време на Празниците на процветаните вишни, Казанлак, 2017 г.

Ќе бидат доделени прва, втора и трета награда и три пофални награди. Наградата на Издавачката куќа „Палмира“ е издавање на стихозбирка.

Пожелно е наградените автори да присуствуваат на поетскиот настан, кој ќе се одржи на 12 април 2017 во градот Казанлак.

Повеќе информации можете да добиете, ако исконтактирате преку електронската адреса konkurs_2017_vishni_@abv.gb или на телефонскиот број 0877 46 28 34.

ОБЩИНА КАЗАНЛЪК

                           СДРУЖЕНИЕ  „ВИШНЕВ ЦВЯТ” –  КАЗАНЛЪК

СЪЮЗ НА БЪЛГАРСКИТЕ ПИСАТЕЛИ

Организират

МЕЖДУНАРОДЕН КОНКУРС ЗА ПОЕЗИЯ

„БЕЛОЦВЕТНИТЕ ВИШНИ-КАЗАНЛЪК, 2017г.”

Регламент:

           Конкурсът е явен, на  тема „Белоцветните вишни”. Право на участие с едно непубликувано стихотворение имат всички автори от България и чужбина,  при  условие, че са навършили осемнадесет години и стихотворението да е на български език.

           Творбата, изпратена на e-mail: konkurs_2017_vishni@abv.bg, не по-късно от 01.03.2017 г., трябва да бъде придружена от следните данни за участника: имена, дата на раждане, адрес, телефон и e-mail за връзка.

            Стихотворенията ще бъдат оценявани от независимо тричленно жури, а резултатите ще бъдат обявени на 12 април 2017 г., по време на Празниците на Цъфналите вишни, Казанлък 2017 г.

На отличените поети ще бъдат раздадени: първа, втора, трета и три поощрителни награди. Наградата на издателство „Палмира“ е  издаване на стихосбирка.

           Желателно e отличените автори да присъстват на поетичния празник, който ще бъде на 12 април 2017г. , в гр. Казанлък.

Повече информация можете да получите на посочения

E-mail : konkurs_2017_vishni@abv.bg                                                                                       тел. 0877 46 28 34

Општина Казанлак

                                     Удружење „Вишњев цвет“-Казанлак

Савез булгарских књижевника

Организују

Међународни песнички конкурс

„Белоцветне вишње-Казанлак“, 2017г“

Конкурс је јавни, на тему „Белоцветне вишње“. Право учешћа с једном, необјављеном песмом имају сви аутори из Бугарске и из других земаља, под условом да су пунолетни и под условом да песма буде послата на бугарском језику.

Заједно с  песмом, послати: име и презиме учасника, датум рођења, адресу, телефон и електронску адресу, на е-mail: konkurs_2017_vishni@abv.bg  најкасније до 1.3.2017.

Песме ће бити оцењиване од независног трочланог стручног  жирија.

Доделиће се прва, друга и трећа награда и три похвалне награде. Награда Издавачке куће „Палмира“ је штампање збирке песама.

 Пожељно је да награђени аутори, присуствују песничком догађају, који ће се одржати 12. априла 2017. у граду Казанлак, Бугарска.

За више информација:

konkurs_2017_vishni_@abv.gb

0877 46 28 34

Оpština Kazanlak

Udruženje „Višnjev cvet“

Savez bugarskih književnika

Organizuju

Međunarodni pesnički konkurs

„Belocvetne višnje-Kazanlak, 2017“

Konkurs je javni, na temu „Belocvetne višnje“. Pravo učešća sa jednom neobjavljenom pesmom imaju svi autori iz Bugarske i iz drugih zemalja, pod uslovom da su punoletni i pod uslovom da pesma bude poslata na bugarskom jeziku.

Uz pesmu treba poslati: ime i prezime autora, datum rođenja, adresu, telefon i meil. Sve to poslati na meil: konkurs_2017_vishni@abv.bg najkasnije do 1.3.2017.

Pesme će biti ocenjivane od strane tročlanog nezavisnog stručnog žirija, a rezultati će biti objavljeni 12. aprila 2017. u vreme održavanja Praznika procvalih višanja, Kazanlak, 2017.

Dodeliće  se prva, druga i treća nagrada i tri pohvalne nagrade. Nagrada Izdavačke kuće „Palmira“ je štampanje zbirke pesama.

Poželjno je da nagrađeni autori, prisustvuju poetskom događaju koji će se održati 12. aprila 2017. godine u Kazanlaku.

Za više informacija:

konkurs_2017_vishni@abv.bg

0877 46 28 34

ЛЕПОТОМ ПРОБУДИТИ ЛЕПОТУ или ОДА ПРИРОДИ

„ ЛЕПОТОМ ПРОБУДИТИ ЛЕПОТУ или ОДА ПРИРОДИ “
Осврт на збирку песама “ Дуга искона” , Филип Димкоски ( 2016.)

Читајући књигу “Дуга искона” Филипа Димкоског, неизоставно сам се питала да ли је то ауторова ода Природи или Природин вапај аутору. Њих двоје: Природа и аутор, као у неком недефинисаном дослуху, немом, а савршено јасном савезништву, дишу уједначеним ритмом и усаглашеним емоцијама. Аутор проговара у име човека, али и у име Природе. Његове песме су својеврсни зов освешћеног појединца , у нади да неће остати само- појединац.
Свака од песама, на свој начин позива читаоца да се врати свом прапочетку – Мајци Природи, да више времена посвети спознаји : Ко смо ми и зашто смо ту? Одговоре на питања која је од праискона човек постављао себи, свако од нас пронаћи ће на себи својствен начин и у ситуацијама за које не постоје дефиниције, али зачетак сваког од тих одговора свакако се крије у зачецима Природе. Спознаја о Природи није ништа друго до – спознаја о самоспознаји. Ретки су они освешћени, у правом смислу речи, дошли до тог сазнања на време. У свету површности, у времену када је све једнократна употреба и када живимо по принципу “узми, употреби, баци”, права је благодет држати у руци и читати књигу , једног младог човека данашњице, која шаље другачију поруку.

На један рафиниран и фин, ненаметљив начин, аутор нам својим стиховима у очи ставља слике богате колоритом, у ноздрве нам убацује мирисе, уши нам пуни цвркутом, жубором и лепетом крила, а кожу нам припрема на додир …Ту су активно присутна сва чула. Боје, мириси и звуци у савршеној хармонији и јединству. Склад свега Богом дато и човек у центру свега тога, али не човек као актер, већ као један мали сегмент целокупног мозаика. Његова присутност у поезији Филипа Димкоског је само једно потсећање да смо део нечега великог, важног и лепог и да тога требамо бити свесни у сваком тренутку. Филип Домкоски у центру интересовања не ставља човека, већ Природу, али преко свог “ ја” доживљаја, он присуство човека наглашава као неминовност како би мозаик био комплетан. Дуга ће очаравати својим бојама, неовисно да ли смо ми ту…А када смо већ ту, не бисмо смели да умачемо своју чектицу и брљамо по палети, где је Природа већ распоредила боје савршеним редоследом и без нас. Да ли ћемо схватити нашу улогу у тој причи, зависи од нас самих.

Филип Димкоски нам својим песмама дискретно и ненаметљиво помаже у том поимању…
Тема ове књиге је Природа и њен смисао, њена целовитост у јединству с човеком, човеково сагледвање, виђење и чулно доживљавање свега што га окружује у нетакнутој Природи…Ауторов субјективни доживљај поменутог у сваком певању преноси се на читаоца, рађајући жељу да већ доживљено и ми сами доживимо поново, али сада на један другачији, дубљи, смисленији начин. Из ове књиге проговара сама Природа и тај говор се може разазнати у свакој песми, у сваком стиху. Она нас дозива да је видимо, чујемо, омиришемо , да јој се вратимо…Аутор нам преноси тај зов љубави и лепоте, који често пута представља и крик. Често пута зов је вапај на потсећање да не лутамо у свом слепилу, да се не губимо у својој узалудности.
У овој књизи нема симболике, нема нејасноћа и лутања. Природне појаве су неретко персонифициране, али све је савршено јасно, кристално чисто и разговетно. Јасне су песничке слике, јасна је песникова порука. Понакад у рими, понекад у слободном стиху, стилом који помало подсећа на стил песника из доба романтизма ; лириком Ђуре Јакшића, Бранка Радичевића или Чика Јове Змаја , пером младог Шекспира или Дантеа, Филип Димковски, као младица на старом столетном стаблу одолева савременом стиху и својим пером , својом лириком, он поносно и усхићено прихвата улогу младог витеза – заштитара природне лепоте и дубоких емоција. Као и сам романтизам, настао из нагомилане емоције и интелектуализма, тако је и ова збирка песама продукт нагомиланих утисака и доживљаја, продукт нагомилане лирске енергије, којом аутор изражава себе и своју свест о свомпостојању. Савршена хармонија стихова као савршен одраз у огледалу Природе. Камен и земља, вода и небо, ветар и тишина, боје и звуци…,све, али све је овде у савршеном складу, као што је у савршеном складу Мајка Природа којој се аутор неизмерно диви. Њему срце бије јачим ритмом када је у додиру са тим складом . Своје усхићење , тај ритам свог срца, он преноси на читаоца.

Филип Димкоски, себи својственом топлином и искреношћу, дотиче срца читалаца, неовисно о старосној доби и образовном статусу. Читак и питак, пријемчив за све и свакога, намерно или ненамерно, остаје за размишљање…Поруку коју је примио целим својим бићем, исто тако, целим својим бићем он преноси даље читаоцима. Његова мисија, као ствараоца, као уметника и пре свега, као просветљеног младог мудрог бића, ставља га у позицију „небеског коловође “ који попут семена маслачка, разноси семе позитивне мисли. Еколошки освешћен, он шири доброту. Не осуђује неосвешћене, не грди, не критикује. Својим стиховима, он нежно и добронамерно дотиче читаоца на начин који је тешко игнорисати. Управо у томе је вредност ове књиге! Лепотом пробудити лепоту, добротом чинити доброту!
“…Негде дубоко у њему,
сакрила се душа, топлина, љубав права,
негде дубоко у њему,
бесконачна прича о животу спава… “
“Дуга искона “, ту причу нам препричава…

 Мр- проф Снежана Алексић Станојловић

ЧОВЕКОТ И ПРИРОДАТА

Човекот и природата или природата со човекот се совршена хармонија на егзистенцијата. Тие заедно се една неделива целина. Постојат и се движат рака под рака од памтивека. Тоа подразбира обострано разбирање и почит, љубов и доверба, толеранција и соработка. Годините минуваат, времињата се менуваат, па не ретко и нивните релации доживуваат нови трансформации и вредности. Технологијата и глобализацијата заитани пред сопственото време многу нешта превртеле, обезвредниле и секако пеплосале/уништиле. И човекот и природата имаат срце и душа. Тоа ќе рече оти и тие се чувствителни и ранливи. Ги почитуваат и одржуваат своите права и должности. Тие се нивна филозофија и уште повеќе религија на просперитет и зечекореност кон иднината. Интересно е да се види како тој свет го доживува и пресоздава во поезија осуменаесет годишниот Филип Димкоски во Божилак на исконот, стихозбирка што годинава го имаше и своето издание на српски јазик. Во краткиот вовед децидна е пораката: Постојат нешта на овој свет, кои не можат ниту да се допрат, ниту да се опишат, ниту да се насликаат, ниту да се опеат. Тие нешта постојат само за да се почувствуваат, да остават печат на душата и тука да останат. Тие нешта се создадени само за да се ужива во нив и со нив. Безимениот народен мудрец меѓу другото, од сопственото многустолетно постоење често ќе забележи оти некои нешта како да не се за ова сегашно време. Чистотата и чедноста на Димкоски е еден таков исклучителен пример на позитивна енергија кој е во разминување со заитаноста и превртеноста на светот и животот. Но, тој е тука, меѓу нас и активно дејствува и се остварува во својата мисија.

    Субјектот – поет и објектот – природа во своите ред и хармонија се рамноправни соговорници и секогаш притоа нивните позиции се изедначуваат. И едниот и другиот пример ја добиваат истата улога и функција. На тоа упатува и првата песна Сликарот – волшебник. Пред него се сите пејзажи кои ги опфаќа окото и восхитувајќи им се како нешто најмило ни одзема, ни додава, единствена состојба е уживањето. Ѕуницата ги спојува планините, реките и долините. Го полни срцето, ја скротува душата. Тој волшебник/сликар е природата. Секој нов ден од животот е нов предизвик. Со единството на мислата и акцијата поетот се самоидентификува и се вградува во природата со самопризнанието оти ја носиш светлината и топлината, / ни ја подаруваш радоста и убавината. Сам по себе подвиг е новиот ден како можност за осознавање на постоењето. Блескотот на светлината е надеж и спас, но и копнеж, мотив и страст (Изгреј). Поетиката на Димкоски надоградена и проширена со модерниот/современ творечки сензибилитет луцидно го употребува јазикот и певливоста на македонската песнопојна традиција. Како илустрација ја наведуваме третата строфа од песната Небесниот играорец. Потоа пишти, фучи, растура, / потем се смирува, снегот се напластува / Па пак продолжува, в прегратка / им се фрла на гранките / и нив ги витка додека не ги искрши, / и потоа од досада или замор, / ќе стивне и немирот негов ќе заврши. Душата исполнета со нежност се прелеала во Мирисот на пролетта и тие загосподариле со просторот. Доба на нови раѓања, нов живот исполнет со копнежи и очекувања. А животот катадневно се обновува, се шири и разгранува како желба која како таква од семката се пробива низ тврдата земја за да се престори во зелена трева и да ја придобие светлината на денот (Живо бескрај). Навидум за една мала, безначајна тема, за незабележливата трева авторот запишал/напишал химна: Жива е? / Лежи, сува напластена / во меките откоси сено / во старата селска плевна / и мирисите нејзини / иако безживотен сок / повторно сите ги пленат.

     Окото гледа и душата чувствува и од тие и такви манифестации потекуваат стиховите за трендафилот, кралот на цвеќињата што расцветал и седнал на тронот (Пак ќе процветам јас) или кога и годинава старото и големо дрво со бели цветови се накитило до врвот (Непоминливата младост на староста). Според возраста на авторот неочекувани се изненадувањата како читателско задоволство со мудри и префинети компарации и манифестации. Во гордото, стасито и жилаво старо дрво се пресоздава човекот кој вишнее, го љуби небото и непоколебливо стои на земја, се сеќава на минатото, се радува на секоја нова рожба (лист и цвет), опкружен со внуци и правнуци. Има весел и исполнет живот, а знае оти ништо не е вечно, но остава да ужива во магијата на еднаш дадениот живот, толку додека трае. Димкоски сопствениот став за функцијата или поточно општествената одговорност на поетот и песната го изразува во Срцевина и Се уште. Едноставно кога не говори за природата душата му ја исполнува тага. Нејзината сила за него е воздух, вода и леб. А јас, пеам за мајката / што животот ми го подари / за природата во моите песни пеам / за мајката што со постоењето говори. Или во втората песна изразувајќи ја безмерната среќа што сеуште е дел од природата, па одејќи исправено и гордо точно знае да го одмери/премери зборот. Спокојството и совршеноста се вековити и лековити води. И тогаш кога е покрај изворот, седнат на брегот од езерото со размисла/дилема каков мир владее во неговите длабочини. Завршната строфа ги разгласува родољубието и поврзаноста со традицијата и континуитетот на македонското колективно историско меморирање. Гледам во езерото, / со убавина е исполнета мојата душа, / како миладиновиот, прличевиот здив да го мирисам, / како нивниот дух да го слушам. // Езеро восхит ми носиш, / љубовта кон творењето расне, / поезијата во мојата душа е ѕвезда, / што ќе свети на небото и никогаш / нема да згасне.

     Земјата е најмоќниот градител и нејзе рамен и нема. Димкоски е човек на сцената и не случајно посебно внимание посветува на артистиката на песната. Стилот е свечен и повишен, како што веќе забележавме химничен. Крикот Те сакам како црковни ѕвона разгласува: Оти природата се со љубов создава / и ние од љубов сме создадени / од љубов постоиме / и само со љубов ќе опстоиме. Таквата намера создава подолги поетски целини создадени од строфи со различен број од стихови. Се користи белиот стих во кој се инсистира за ритам и рима кои ја формираат песната, но тоа понекогаш знае да биде и на ризик за естетската стојност. Сите работи имаат и лице и опачина, па станува збор би рекле, за принцип кој точно го идентификува творечкиот профил на младиот автор. Неговата поезија е систем од чувства. Затоа пее за каменот кој има душа и оти и тој говори и чувствува (И каменот има душа) или се вслушува во Планината (што) шепоти од овчари со стада и кавал. Станува збор за човек и автор кој се залага за активен однос во животот. Ни миг не треба да се остави животот туку така да мине во чекање, зашто она што искрено се посакува и без фамозното чекање ќе дојде (Чекање). Филозофијата извлечена од Витезот на глутницата инсистира за слободен и среќен човек, самостојна личност, достоинствен и чесен субјект. Го напуштил чопорот и сега волкот самјак сам лови и се брани нападнат од сите страни. Потомците ги учи на храброст и сила, за тоа дека слободата е прескапа, но не и недостижна. И во последната, завршна песна Плачат посветена на човекот, опоменува човекот малку да застане. Не смее да бега од мајката што го создала, од природата што му го дарувала животот. Само таа ја создава смислата на неговото време, ја изгуби ли, се изгубил самиот себе. Всушност Божилак од исконот е враќање кон трајните вредности во човекот, времето и просторот и актуелизација да се биде и опстојува како човек во превртената реалност и обезвреднетите стојности на егзистенцијата. Животот е еден и нема друга можност за корекции на недоразбирањата, недоумиците, грешките и гревовите.

Проф. д-р. сц. Васил Тоциновски

Таньо КЛИСУРОВ:Филип Димкоски е оригинален и талантлив поет

     Филип Димкоски е оригинален и талантлив поет. Оригинален е по две причини – поетическият му изказ си е негов, неповторим и отличаващ го от колегите му по перо; втората причина е тематичният му избор - природата, той прониква в нея, разбира я, обяснява я чрез средствата на художественото. А е талантлив, защото ни грабва, прави ни съпричастни със своите мисли и вълнения непринудено, неусетно и интригуващо.

   Сигурен съм, че книгата му „Дъга от древността“ ще привлече вниманието на българските почитатели на поезията. Тези, които имат вътрешно зрение и чувствителна душа няма да останат равнодушни към оригиналните му художествени открития, в които планината шепне думите си на тези, които могат да разбират езика й, младият вълк от глутницата се бори за правото си да бъде пръв, цветето вехне, когато няма кой да го помирише...

   Слънцето, дъждът, снегът, красотите на всички сезони са в унисон с чувствата и мислите на лирическия герой в стихосбирката и отдръпват завесата за нови, неочаквани преживявания за читателите.

   „Дъга от древността“ ме зарадва истински. Убеден съм, че тези, които я прочетат, ще се съгласят с мен.

    Добри срещи на Филип в България!

                                         Таньо КЛИСУРОВ

Класическо и модерна универсалност в поетичната книга „Дъга от древността“ на македонския поет Филип Димкоски

/Ина Крейн/

Стиховете от новата книга „Дъга от древността“ на младия поет Филип Димкоски носят в себе си очарованието, възторга, преклонението и възхищението от великолепието и уникалната красота на природата.

Както Вазов творецът осъзнава величието, силата и очарованието на майката, създала планината и всички нейни деца. За него тя е божество, но и приятел, храм на съвършенството, земна магия и вълшебство. Планината тихо шепти, но не крие могъществото на ураганите в себе си. Тя носи пъстротата на звуците от всеки сезон, мелодията на деня и нощта, тъгата и просветлението на надеждата.

Като Пенчо Славейков поетът рисува спящото езеро, изворът, цъфналия трендафил и успява да говори на техния език като дете на природата, каквито са и те. Така разкрива тяхната магична красота  стъпка по стъпка като истински словесен художник.

Природните картини, изобразени в стиховете, са кинематографични, нарисувани в топли цветове, точни до най-малкия детайл, прецизни до най-тънкия мирис в тях.

Художник на словото, Филип Димкоски е уникален и специфичен в същото време като творчески поглед към това, което описва. Уникално е персонифицирането на неживата природа с топлота и нежност. Образът на камъка и дъгата, макар далечни един от друг като пространство, намират своето място в прегръдката на обичта към природата, защото са част от нея.

Началото на всички начала, дъгата на изконното е обичта към природата. Нейното наличие е залог за душа и надежда за светлина в бъдещето. Прозрението на поета струи от всеки негов стих – който има душа да обича майката природа, има сърце да обича и човека.

Философското върви ръка за ръка с пейзажните картини. Душата, осъзнала значимостта на майката природа, нейната вечност и неповторимост, чрез своята обич към нейните различни лица постепенно стига до прозрения за  различните видове болка, за смисъла да чакаш, за значимостта да обичаш, да бъдеш отговорен,  силен и грижовен към красотата около себе си, към живото и неживото лице на света, който те заобикаля.

Гласът на еколога се слива с този на грижовния син,  обичащ своя дом и майка – природата,  неспиращ да се тревожи за небрежността и нехайството на съвременния човек, който с лека ръка може да погуби богатството, което има.

  Езерото, камъкът, цветята, планината, изворът, дъгата – всички те са различни лица на природата, завещани ни от древността, запазени във времето от предците ни. Освен да им се възхищаваме, да ги възхваляваме, ние, съвременните хора, сме длъжни да ги опазим. За да може и след  хиляди години някой друг да се прекланя пред уникалността на най-великия художник – природата и неговите неповторими шедьоври, независимо дали е планински поток или разцъфнал храст под прозореца.

Стиховете в тази прекрасна поетична книга са многопластови и полифонични. Те са разбираеми дори за дете в началните отделения – малчуганите без проблем стигат до първи и втори пласт на авторовите внушения. Ала творбите са  безкрайно интересни и за образования читател, който може да вникне дълбоко във философските прозрения на текстовете, да открие връзки с класици на балканската поезия, но и с най-модерните тенденции в съвременните стихове за природата.

Подредбата на стихотворенията в поетичната книга не е хаотична, а с точно определен смисъл. Започва се с творбата за великия художник – природата, създаващ своите уникални картини. Сякаш читателят попада в своеобразна картинна галерия и има възможност да се наслаждава на чудните шедьоври на Природата творец – изгрева, езерото, извора, планината, цъфналите трендафили, пролетните пъстри ухания. Преливайки като цветовете на великолепна дъга, всички тези лица на природата в последното стихотворение плачат за човека, страдат, защото не получават от него обичта, която заслужават. Тук е и предупреждението към човека от 21 век, изказано директно – природата без него може, но той без нея - не. Така финалното стихотворение затваря кръговата композиция  в книгата и връща читателя в началото, там, откъдето е дошъл и там, където  ще отиде – при майката природа, която  е всичко – и мракът, и светлината, и вечният живот, и красотата, и вдъхновението.

 Класическо и модерно мислене се преплитат в  новата поетична книга на младия македонски поет Филип Димкоски, за да съберат в едно неделимо поетично цяло любовта към природата и отговорността към нея.

Мелодичният стих, специфичният изказ, богатството от художествени изразни средства, собственият поглед към красивото и позитивното ме карат да очаквам с нетърпение  и следващата поетична книга на твореца Филип Димкоски, с която искрено се надявам да ни зарадва скоро.

                                                      Ина Крейн

Објавен препев на бугарски на „Божилак на исконот“ од Филип Димкоски

Издавачката куќа „Палмира“ од Стара Загора, Бугарија  деновиве објави препев на бугарски јазик на поетската збирка „Божилак на исконот“ од младиот македонски поет Филип Димкоски.

Стиховите ги препеа Палмира Никленова, а рецензијата е на познатиот  бугарскиот поет Танјо Клисуров, во која се вели:

„Филип Димкоски е оригинален и талентиран поет. Оригинален е заради две причини: поетскиот исказ си е негов, неповторлив и го разликува од неговите колеги по перо, а втората причина е неговиот тематски избор-природата.   Тој проникнува во неа, ја разбира и ја објаснува со уметнички сретства“-пишува Клисуров во рецензијата.

Промотивната турнеја на книгата, започна на 15 ноевмри со литературна средба на Филип Димкоски со средношколците од Казанлак, истата вечер следеше официјална промоција  во галеријата „Искра“ во Казанлак која беше исполнета до последно место, збогатена со музичка програма, а во организација на Oпштина Казанлак, Општинската библиотека „Искра“ и клубот „Млад писател“ при НЧ „Искра“.

Авторот пред казанлачката публика го претстави директорката на библиотеката Анна Кожухарова, а модераатор беше Станислав Прашнаков.

Во Стара Загора, промоцијата се одржа  на 16 ноември во куќата-музеј „Гео Милев“ , организирана од Библиотеката „Родина“ и литературниот клуб „Млад писател“ при народното читалиште „Родина“ основанo во 1860 година.

На настанот во современениот и интимен простор за книгата зборуваше поетот Тањо Клисуров, а се обрати и издавачот  на книгата и поет Димитар Никленов. 

Димкоски гостуваше и во првото радио основано  надвор од Софија, Радио Стара Загора, во програмата во живо каде говореше за бугарското издание, и за својата работа во литературата и новинарството.

Наместо закажаните две, заради интерес  на младите читатели,  на 18 ноември, Димкоски одржа три претставувања во Софија и тоа во познатото софиско средно училиште „Иван Вазов“ каде преку рецитации, прашања, одговори и излагања се дружеше со секцијата за  творечко пишување „Калиопа“ и групата „Убавината и уметноста и природата“.

Втората средба беше со учениците од ОУ „Христо Смирненски“ кое е база на Софискиот универзитет. Иако помали по возраст, учениците со интерес ја прифатија дружбата со младиот автор.

Официјалната вечерна промоција се одржа во Народното читалиште „П.К. Јаворов“ во присуство писатели, поети, млади и повозрасни љубители на поезијата, а програмата  беше збогатена со музичка програма во изведба на млади музичари.

Мило ми е што вечерва го запознав младиот македонски поет Филип Димкоски. Човек кој ја вдишува и издишува поезијата на природата. Колега, новинар имногу емотивен и талентиран. Претставувањето во НЧ П.К.Јаворов во Софија беше исполнето со исклучителна атмосфера на уметност и искреност.-рече една од присутните гостинки на промоцијата.

Книгата во Софија ја претстави познатата писателка Ина Креин

.

Задоволен сум од приемот на кој наиде мојата поезија во Бугарија. Имав средби со многубројна публика,  ме воодушеви  интересот од публиката и особено од нивното активно учество во настанот. Сите претставувања беа мошне професионално организирани. За тоа им сум благдарен на сите што беа вклучени во организацијата.  Секое споделување на љубов и искреност е празник. Јас деновиве навистина празнував во Бугарија-рече младиот поет Филип Димкоски.

Со шесте претставувања Филип ја заокружи сегашната  промотивна турнеја во Бугарија, но  најавени се и промоции во  бугарски други градови.