ОСТАНИ

Доволно ли си чист

за да газиш по водениве ливади?

Разликуваат ли замаеност од свежина

твоите машки гради?

Лесен ли ти е чекорот

за да се искачиш

до врвот на спокојот?

Ако си дошол да го брзаш времево

да го сечеш костенот, да го корнеш папратот

да го вознемируваш мирот

да пресоздаваш и твој ред да клаваш

тогаш птиците пеат: оди си, оди си.

Ако си дошол да го бакнеш изворот

да ги чувствуваш сласта и заморот

небесна музика да слушаш

да ја успокоиш твојата душа,

тогаш дабовите од сите страни

пеат: остани, остани.

Знаеш ли како мириса маточината?

Знаеш ли како жули копривата?

Умееш ли на тревите да им се смееш,

да трчаш и танцуваш на дожд и да пееш?

Умееш. Знаеш. Сети се.

Убавината постои заради неа самата

доволна си е на себе си

во тишината, во осамата

но кога љубов човечка природата ја бранува

нејзината убавина, поубава станува.

Ако со љубов ја гледаш

со поглед ја галиш

таа уште пораскошна е

затоа дојди, радувај и се

потоа остави се како што е.

Филип Димкоски